Podobno kocha się nie "za", lecz "pomimo, że...". Często kochamy naszych bliskich, ale czy umiemy kochać siebie? To trudniejsze niż nam się wydaje, bo czasami łatwiej zaakceptować wady bliskiej osoby, niż nasze własne niedoskonałości.

Wiele osób ma problemy z samoakceptacją. Brak wiary w siebie potrafi bardzo utrudnić życie. Nieśmiałość, niepewność własnych możliwości. A przecież wszystko byłoby o wiele prostsze, gdybyśmy potrafili pokochać siebie takimi, jakimi jesteśmy, zaakceptować swoje wady i ograniczenia, dostrzec i umieć cenić zalety.

Niby mamy jakieś tam poczucie własnej wartości, wiemy, co potrafimy, na co nas stać, co możemy zaoferować. Jednak w dzisiejszych czasach, tak nasyconych konkurencją, łatwo zwątpić w siebie. Bo nie ukończyliśmy kilku fakultetów, bo nie mamy tytułu doktora, nie skończyliśmy studiów, nie znamy biegle kilku języków, nie jesteśmy bogaci, bo nie wyglądamy jak te wszystkie modelki i modele z reklam, bo nie starcza nam wytrwałości w stosowaniu diety, bo nie stać nas na drogie imprezy, luksusowe kosmetyki itd. Można by tak wymieniać bez końca, dlaczego czujemy się gorsi.


Szczęśliwi ci, dla których to drobnostka. Czasami świadomość własnych niedoskonałości jest przytłaczająca. Chcielibyśmy o nich zapomnieć, oderwać się od nich, jakby nie istniały. Pamiętać tylko o tym, co w nas dobre. Wymaga to ogromnej pracy nad sobą, nauki dostrzegania własnych zalet. Dziwne, że pokochać innego człowieka jest o wiele łatwiej. Sobie i Wam życzę, by to kochanie siebie nie przychodziło nam tak trudno.